UB-057 Fırtına! .. Şiiri - Mehmet Çoban

Esintiler fısıldıyor
Dedik fırtına geliyor
Tutuştuk el ele
Sözleştik dilden dile
Yapıştık gerçeklere
Fırtına bir geldi
Yaman geldi! …

Baktım ellerime
Elimi tutan ellere
Fırtınada uçuyorlar
Oraya buraya savruluyorlar

Bazılarını görüyorum
Fırtına öncesi
Yapıyor yorum
Ben şu direk var ya
Onu çok severdim
Çürük, olduğunu anladım
Şunu görüyor musun?
Evet görüyorum
Orası bize, çok haksızlık etti.
Orası bize, çok zulüm etti..
Biri başka direği gösteriyor
Direkle olan geçmişini anlatıyor
Bir gün direk çarpmış ona
Hem de ne çarpış, kanla revanla
Yıllarca kendine gelememiş
Yıllarca ah özgürlüğüm demiş

Şaştım kaldım,
Elleri ellerimden kopanlara,
Beğenmediği direklere sarılıyorlardı
Hem de ne umutlarla sarılıyorlardı! ...

Fırtınaya göğüs gerdim
Verdiğim sözleri dinledim
Fırtına öncesi nerede isem
Orada kopup gidenleri bekledim

Ama fırtınaya karşı
Duracaklarını söyleyenler
Kapıldılar fırtınaya
Ve fırtına onları yapıştırdı
Arkadaşlarını sallandırdığı
Bilinen darağaçlarına! ....

Ve fırtına, bekliyor tetikte! ..

Belli olmazmış,
Sağdan mı, soldan mı gelecek
Arkadan mı, önden mi vuracak
Yarın mı, yoksa daha yakın mı olacak?

Söz verdim kendime
Hep duracağım aynı yerde
En acı fırtınalar esse de
İnancımla, bilincimle
Beni bekleyen özgürlüğümü
Yapışacağım gerçeklere
Tanrıma verdiğim sözle
Kendime verdiğim sözle! ..

25.05.2006 - İzmir