UB-036 Bu gün… Şiiri - Mehmet Çoban

Dalgayı denize bıraktım
Gürültüyü fırtınalara
Yağmur yüklü bulutlara

Bu gün,

Savaşı tarihe bıraktım
Adam öldüren kahramanlara
Donanmış acımasız ordulara
Kıyılan canların feryatlarına
Lanet okudum savaşanlara
Lanet okudum savaş çıkaranlara
Bu gün insanlığa zorbalık yapan
Tarihe kendini kahraman yazdıranlara

Bu gün,

Sözleri boşluğa bıraktım
Sanki hiç söylenmemişçesine
Sanki hiç söylenmeyecekmişçesine
Taa... Sadece gerçekleri söyleyinceye

Bu gün,

Seslere kulaklarımı tıkadım
Hangi ses olursa olsun
Doğadan, insandan, hayvandan
Kulak verdim sadece
Kendi aklımın sesine
Kendi kalbimin sesine
Kendi duygularımın sesine
Beni yaratan tanrının sözlerine! ..

Bu gün,

Tüm bildiklerimi çöpe attım
Sonsuz gökyüzünü seyrettim
Ufukları, dağları, ormanları
Koşturan, duran insanları,
Havada uçan, yere konan kuşları

Bu gün,

Her şeyi doğasında izledim
Taaa.. Kalbimin derinliklerinden
Kirli bilgilerin nefretinden uzakta
Sadece varlığın yaratılış doğasında

Bu gün,

Yanılgılarımı gördüm
Çöplüklerde pislik içinde
Dogmalarımı gördüm
Çizilen sınırlarda
Yükselen duvarlarda
Öfkeyle kararan kalplerde
Sinirle bakan gözlerde
Acımasız sözleriyle dillerde

Bu gün,

Yürüdüm hepsini bırakarak
Gelecek, aydın ufuklara
Yaratılış özündeki insanlığa

Yürüdüm çıkarı bırakarak
İnsanca yaşanacak insanlığa
Baskı ve zulme karşı durmaya

Yalanların yok edildiği
Asla bir daha diriltilmeyeceği
Sadece gerçeklerin yasalaştığı
Baskı yasalarının yakıldığı

Bu gün,

Zamana yürüdüm
Dünyaya yürüdüm

Yanımda, sağımda, solumda
Önümde, berimde, arkamda
Aynı duyguları yaşayanlarla
Aynı hayata doğru koşanlarla

28.06.2006 - İzmir