Ü z g ü n ü m Şiiri - Hasan Odabaşı

üzgünüm göksu kıyısında
yosun tutmuş kara taşlar gibi bu yüreğe
dağlar gibi bu koca sevdaya seni hapsettiğim

ham meyveyi koparmaktı belki de
günahım oldun kopardım

kopardığım için...

şimdi
kelimeler arasına yerli yersiz bir nokta
belki de anlamsız bir cümlenin sonuna düşülmüş

kifayetsiz dip not olduğum için...

üzgünüm
ölüyorum deyip bir türlü ölemediğim

avuçlarımdan seni dilediğim duaları çaldırdığım
çocuklar gibi yıldızlar kaydırıp gökkuşağının altından geçip de

seni bir seni dilediğim için...

üzgünüm
düşlerinden gerçeğine ölüler gibi
sesiz sedasız pervasızca girdiğim

göz bebeklerimin
içine pervasız sevinçler yerleştirip
hep seni beklediğim boyun büküp hep seni dilediğim

omuzlarımda gökyüzü avuçlarımda okyanuslarla
masmavi umutla geldiğim için...

üzgünüm
zoraki uykularda hercai düşlerde
haram rüyalarda senle nefes nefese olduğum

sana dağlar gibi sevda büyütüp
eteklerinde al beyaz gelincikler derdiğim

ay düşürüp göksunun serin sularına
yakamoz sakinini düşlerinde öldürdüğüm için üzgünüm...

Hasan ODABAŞI