U y a n.. Şiiri - Necdet Erem

Ey gafletlere Dalan!
Hayatı tatlı görüp!
Ahireti unutan!
Dünyaya talip nefsim!

Bilir misin bu halin,
Benzer Devekuşuna!

Avcıyla karşılaşır
Kanadın yok,
Uçamaz!
Cüssen ağır,
Kaçmaz!
Kurtuluş yok.
Neler gelir başına.

Kurtuluş yumuşacık
Kuma sokmakta başın,
Kum içinde kapamak,
Gözünü,
En son işin,

Koca gövden dışarıda!
Nasılda unuttun sen,
Avcı gülerek,
Söyler,
İşimi bilirim ben.

Zan edersin ki avcı,
Görmüyor koca tümsek,
Başı yok yeryüzünde,
Yükselen etten öbek.

Gaflet ile gözünü,
Kum içinde yummuşsun.
Avcıyı göremez sanıp,
Çok maskara olmuşsun.

Gel bu gafletten uyan.
Dünya daimi değil,
Saklandığın O avcı,
Senden bihaber değil.

Aldanıp hislerine,
Ömrü ebedi sanma,
Gaflet kızgın bir ateş,
Dikkat et, oda yanma.

Sen den önce niceler,
Yandılar görmedinmi?

Ardından ağıt yakıp,
Gözyaşları dökerek,
Götürüp birer birer,
Dostları gömmedimi?

Ummadığın bir anda,
Sıra sana gelecek,
Kuma soktuğun başın,
Ecelle kesilecek.

Kaçmak kurtuluş değil,
Neden anlamıyorsun,
Hakikati görmeye
Asla yanaşmıyorsun.

Sevdiğin yakınların,
Sahiplendiğin malın,
Benim dediğin canın,
Çıkacaklar elinden,
Bunu unutma sakın.

Çok güvendiğin dostun
Sevdiğin ahbapların
Seninle ne kadarcık,
Kalacak sanıyorsun?
Nereye kadar seni,
takip eder diyorsun?

Dünyada bir misafir,
Vazifeli memursun
Tüm kâinat emrinde,
Neden anlamıyorsun?

Çevrene hikmet ile
Baktığında her bir şey,
Canlı cansız, ne varsa,
Büyük ve küçük dâhil,
Hiç bir şeyi manasız,
vazifesiz görmezsin! !

Sen nasıl,
Zan edersin,
Kendini,
Bir başıboş,
İnanki bu düşünce,
İnsana gelmiyor hoş.

Hayatını manasız,
Varlığını maksatsız,
Bedenini sanatsız
Düşünürsün değersiz.

Olmaz böyle bir fikir.
Hayat anlamsız ve BOŞ.

Ey nefsim.
Kendine gel.
Acilen Rabbine dön.
Madem ki öleceksin.
Bari İman Üzre ÖL:

Yaratılış maksadın,
Âlidir anla bunu,
İhanet etme sakın,
Müsait bir hal yaşa,
Olma sakın, ser sefil.

Yol uzun,
Yükün ağır,
Mesuliyet çok büyük,
Bu iş her şeyden mühim,
O kadar basit değil.

Hesaba çekilmeden,
Çek nefsini hesaba,

Kurulur yüce divan,
Rabbin soracak sana,
Bunca rahmet, inayet,
Bunca nimet merhamet,
Nedir isyanın bana.

Kaçırmadan uykunu,
Azrail adlı elçi.
Daldığın bu uykudan.
Artık ne olur UYAN.