//*UNUTMAK…
Bir misafirliğe gitsem
Bana temiz bir yatak yapsalar
Her şeyi, adımı bile unutup
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
harika bir deneme yazısı.. zevk alarak okudum.. hen okudum hende bilmediğim bilgiler kazandım..sizin sayenizde....bazen hiç konuşturamadığın yüreğin gibi dil de susar ve ardından yüreğinin elçiliğini parmakların.. kalemin devr alır yazarsın..yazarsın..yazarsın...Sevgili abicim..unutmayalım sen artık bir yazarsın ve hep unutamadıklarını yazarsın...Adı 'unutmak olmasın' diyorsun.. tebrikler...
Unutmak ve İnsan! ...
Gerçekleri düşlediğimizde unutulmaması gereken öylesine çok şeye tanık olmuşuz ki, tarihin derinliklrinden, günümüzün dönen çarkından, arkasında muhteşem insanlık adına yapıtlar bırakan ünlülerden aklımızda tutabildiğimiz çok çok az şeyler var
Dostumuz Necdet Arslan Bey'in değindiği; adımızı bile unutmaktan korkuyor olmamızın altında binlerce, binlerce neden yatıyor. Yaşamın, vartoluşun gerçekleri içinde çoğunun ayırdına varmadan yaşıyor olmamız bir eksiklik olarak görülmemeli. Gerçekten unutmak, çok üzücü ama bunun bir doğal yasa olduğunu, beynimizin bir yandan yeni bilgileri kaydederken, bir yandan da şuur altına ittiğimiz sayısız bilgilerin unutulması yaşamın düalist (ikili) yani varolan herşeyin karşıtıyla birlikte varolmasının sonucu olsa gerek.
İnsanın unutma olayıyla hiş tanışmamış olduğunu düşünürsek, sonucun nasıl olacağını hepimiz çok farklı açıklamaya kalkarız. Ama ben 'çok çok acı veren, yaşadığım bir ölüm olayının' aradan geçen bunca uzun zamana karşın yine ilk günde olduğu gibi duyumsamaya devam etseydim; yaşamın dayanılmazlığı ortaya çıkar, kısaca yaşam anlamsızlaşırdı. Kuşkususuz doğumlu-ölüğmlü dünyada yaşıyor olmamız, hemen hemen hepimizin yaşamında algülüm-vergülüm'ün sürmesi yaşamsal dengenin özü olsa gerek.
Teşekküeler sevgili dost. Denemenizi severek okudum. Sonsuz başarılar diliyorum. Tam puan vbe antolojimdedir.
Talat Semiz.
Harika bir yazıydı,soluksuz okudum...Emeğinize ve bilgi birikiminize sağlık...Bu güzel paylaşımınız için sonsuz teşekkürler efendim...saygılarımla
Necdet hocam sevgiden yana güzel bir çalışma yürek sesiniz eksık olmasın kaleminiz daim ilhamınız bol olsun sevgiler saygılar selamlar.
insan zihni böyledir üstadım. sahip olamadıklarımızı unutmak istiyoruz yada bize acı veren ne varsa ancak unutuyormuyuz sanmıyorum .ahmet altanın dediği gibi zaman harcıyoruz unutmak için .demekki unutmuyoruzda aslında .sadece acımızı hafifletmek için biraz öteliyoruz .o kadar..
unutabilirmiyiz bizi en çok üzen hatıraları yada kavuşamadığımız sevdaları yada kötü giden hayatı mesela .ne mümkün .bence tüm bunlarla varız biz yani insan acılarıyla tatlılarıyla hatırlamalı hayatı çünkü hepsi bir arada olunca anlam kazanıyor hayat .çıkarın kötü anıları çak anlamlı durmayacaktır yaşadığınız hayat. yada tüm güzel olanı çıkarın yine aynı şey yaniz hüzünde acıda olmalı insanın hayatında ve yanlızlık bizi biz yapan en önemli aktördür şu hayatta .evet üstadım bence hayatın kendisi iyi ve kötü olanın acı ve mutluluk verenin bir arada durmasıyla anlam kazanıyor saygılar sevgilir.
Bir misafirliğe gitsem
Bana temiz bir yatak yapsalar
Her şeyi, adımı bile unutup
Uyusam…
.“Hatırlamak için harcadığımız çabadan çok daha fazlasını unutmak için harcıyoruz.''
Finalde çok güzeldi .''Sanıyorum ki unuttukça bir şeylerimizi yitiriyoruz.Belki de kimsesiz kalma korkusu benimkisi…
Ne dersiniz?
Çok beğendim....Çok güzel bir yazı elinize sağlık...
NİLGÜNÜMÜN UYARISI OLMASA BU GÜZEL VE ANLAMLI PAYLAŞIMDAN HABERİMİZ OLMAYACAK TI ...DÜŞÜNDÜM DE GÜN GÜN BENDE CEVDET ANDAY GİBİ DÜŞÜNMÜYOR DEĞİLİM UNUTSAM BENİ KİM OLDUĞUMU HATTA YAŞADIĞIMI ..YA UNUTAMADIKLARIM ONLAR NE OLACAK ...ABİMİN EMEĞİNE YÜREĞİNE SAĞLIK DİYORUM
Gittim sayfasına Necdet Hocamın en az yorum almış ve popüler olmamış bir yazısını bulup getirdim...Bence hakkı daaha fazlaymış....Buyurun birlikte okuyalım..Kenarda kalmayacak kadar güzel bir yazı....Unutmanın mümkün olmayacağını, 'unuttum' demenin bile aslında unutmamak olduğunu bilerek barışık olmalı insan takvimdeki günlerle..
O kadar çok ki ölümüz
Ve o kadar çok ki kızıl güneş önünde setler
Ve o kadar çok ki çarpık kabuklu başlar
Ve o kadar çok ki öpücüklerimizi engelleyenler
Ve o kadar çok ki unutmak istediklerim.
Pablo Neruda...
Kutluyorum hocam....
unutulanlar....unutanları...asla unutmazlar...
Haklısınız üstat. Neleri unutmadık ki unuttukça da yalnızlaştık. Örneğin yeni yazı yazınca bile bir önceki eskimiyor mu gözümüzde? Harika bir yazı tebrik ediyor devamını diliyorum.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta