U m u t Şiiri - Muhammet Faruk Koca

Bitmeyen hayallerimin ardınca ağladım bulunması güçtün sen,
Geceler boyu kapanmışçasına secdeye,
Allah’ım isyanım sana değil kendime,
İlk gözlerim kavuştu sonraysa ellerim,
Ardınca geliverdi boşaldı her şey,
Sora kalbim,
Gam vuruldu bir ilkbahar akşamında,
Yokluktan çıka gelen bir adam,
Bir tohum bıraktı avuçlarıma,
Dizilen kelimeler boğazıma,
Oğul sevgidir bu tohumun adı,
Büyüyüp bir fidan olacak elbet,
Sorarsa bir çınar,
Yüreğini vereceksin ona,
Su gibi sevgi besleyeceksin ona,
Dedi bana ihtiyar adam sonra kayboldu,
Göz gözü görünmeyen o sisli havada,
Tohum büyüdü bir çınar oldu,
Sonra dalları kurudu,
Anlam veremedim,
On beş yıl geçti aradan
Ve yine o adam,
Çıkmıştı ağacın kavuğundan,
Oğul dedi can dedi sevdiğin dedi,
Bu ağaçta gizlidir dedi,
O gün anlamıştım her şeyi,
Koştum koştum koştum kaybolmuştum,
Uyandım bir garip diyardayım,
Saçımı okşayan bir el,
Gözlerimi açtım,
Sevgiliye kavuşmuştum.

(08.11.1999)