Tuzak Sevgi Şiiri - Eren Erdem 2

Gözlerine bakınca tanıdım sessizliği,
Sensizliğe alıştım ama pek sevmedim sefaleti,
Baş başa kalıyorum her gece kendimle,
duygusuz sokaklarda buluyorum kendimi.
Hani arada bir gelip bin gidiyorsun ya,
Verdiğim nefes kadar ani kaçıyorsun,
Gözümden akan gibi toprağa karışıyor,
Belki bir çiçeğe yem ediyorum sevgimi,
Bazen de öyle kızıyorum ki deli gibi,
Neydi beni böylesine sarmaşık eden ?
Canımdan akanı kağıda yazdıran sen
Öylesine Can öylesine bal
çiçekli duvar gibisin duygusuz güzel!

Gözü kahve yüreği fincan kız
Eziyettir bana her gülüşün
Tanrı armağanıdır öyle güzel bakma
şu yumruk kadar kalbimi
Beni yalnız bırakıp da , yakma

Sessiz çığlıklarla dolu mahzenlere at
Varsın olsun sayıklarım ismini her şafakta
Verdikleri bir küçük resmin olsun ekmekten başka ,
Benim özgürlüğüm senin olsun
Bana sensizlik ölümdür , öldürme beni

Bir maganda kurşunu gibi arsız del beni,
Ellerin bana melhemdir sevgili.
Ah bide bilsen gönlümün rengini,
hiç aldırış etmez def edersin diğer renkleri, fakat sen şimdi çok uzaklardasın,
belki türlü türlü tuzaklardasın,
Ama üzülme nefesin kadar yakın, gözyaşının tuzu kadar hafif ve yakın olacağım sana.