Tuzak Kurma Yasama Şiiri - Rasit Kara

Ödünc aldigim, günlerde seni yasadim.
Siirlerin rüzgarlariyla tozlandim,
Anadolu'nun cografyasinda....
Bilmedigim sehrin kaldirim taslarinda,
Hazirani ciplak gizleriyle gözledim.
Gözlerim seni görecek,
Yanmasin cicekler,
Karismasin koc yildizlara.
Cok eski balikciyim,
Yüzdügüm irmaklar, nehirler, denizler...
Avliyamadigim ask baligi,
Dolmus yüregim güzellik sancilariyla,
Gözlerim yorgun.
Amansiz dalgalar büker belimi,
Egilip dogruluyorum.
Gerceklerden ayrilmak, ölüme haber
Tuna nehrinde kirip.
Ay isigiyla donatiyorum, ölmüs anilari.
Bu gece bulutlar, rüyalarimi caldi,
Bizim yaylalarda tellenen,
Kara gelincikler.
Ceylanlari ürkek, gencleri hasin,
Yüregimden süzülen damlada,
Senin sevdan yüklü.

Dünyayi durduracak.
Mevsimlerle tanistiracagim,
Sevgimin alabaligi.
Benden bulanik sulara kacarsin.
Gök gülümsüyorsa,
Dünya aglar mi?
Cansiz sözcüklerle karaladigim,
Beyaz kagit yüregin yok.
Seni yapan emege, ustaya selam.
Bitmeyen gamlar.
Nehrin dogusu gibi, kücük derelere gider.
Irmaklara akan gözyaslari ile,
Nehirleri bagliyorum, güzellik denizine.
Soyunmus günes kizil renginde pinarlari,
Boyuyor Kinaliada'yi.
Cam kokusundan sarhos martilar Adalarda,
Cocukluguma sürüklenen tozlu rüzgar.
Gelecegim sürgün bulutlarda,
Zaman seni utandirmasin.
Tuzak kurma yasama!