Tuzak Günler Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Yine bir yıl daha geçti ömrümden.
Tatlısı az, acısı çok günler.
Hak eden kaldı, düşen düştü gönlümden.
Ellerimi önümde bağlayan tuzak günler.

Böyle geldi, böyle de gitmez derken.
Çoğu zaman geç kaldım, bazen de erken.
Beyaza niyetlenip, siyahı severken.
Gelmedi beklediğim o ak günler.

Bir güldüm on ağladım, hicap duymadım.
Kaşığıma hiç haram lokma koymadım.
O kaşıkla doydumda kepçeyle doymadım.
Gecesi aç gündüzü tok günler.

Yakını uzak eyledi, uzağı saklı bir giz.
Fazlası kış oldu, artanı rüzgarlı güz.
Bize dağ bayır düştü, ele dümdüz.
Yollar ikram eden uzak günler.

Cesaret eyledim, ele verdim kendimi.
Kırdım bağımı yele verdim kendimi.
Yel almadı, korktu sele verdim kendimi.
Yirmi dört saati birbirinden ödlek günler.

AKÇA olsun istedim ömrümde ilk defa.
Geçeni bitap düştü, gelende belki sefa.
Sürerim dedim, bahtıma düştü cefa.
Merhametten yoksun bu alçak günler.