Tuzak Şiiri - Erdal Ebem

Semt pazarının çıplak sergilerinde,
Satılık aşklar yüz yüze bakıyordu,
Birde zamanın ahengine uymuş zibidiler.
Gözlerde gördüğüm eladan uzak bir renk,
Ne uyum, ne şekil, nede ahenk,
Perdelenmiş yüzlerde peçeler kara
Siyaha bürünmüş her şey geceden de kara.

Suçluydu mazi rıhtımda duvar olmalıydı,
Beklide ölüm için gidilen yer olmalıydı,

Heyhat! görmez misin ne haldedir ortalık,
Çıldırmış duygu denen nazik duvarlar,
Ne badana tutar, ne alçı, nede saten,
Gördüm ki meydanda çoktur hüküm satan,
Balçıkta açan nilüfer çiçeği kadar özgür,
Belki bu yüzdendir narası, bu yüzden gür.
Zaten bütün sevdalar uçkura endekslenmiş,
Kurlar yalan, gülüşler yalan, sözler yalan,
Bir köşe kapmacadır gördüğümüz bu talan,
Faydasız çığlıkların yetimidir arda kalan,
Zürriyet çanlar çalıyor, gelecek kabus gibi,
Sanki körpe bedenler, mutluluğa mahpus gibi

Duyulur mu bu feryadın sesi, yoksa çok uzak mı?
Bilmem yaşanan bu zulüm, kocaman bir tuzak mı?

02.12.2009