Tuzak Şiiri - Ali Atlamaz

bir zamanlar
yolunu kaybetmiş bir yolcu
yolu çok uzunmuş
bir kuş olmuş
uçmuş uçmuş

…

göğsümde uyuyan bir kuş
ben doğmadan gelip konmuş
öyle suskun öyle sessiz
en az benim kadar kimsesiz

bir ağaç gibi büyürken
kök saldı pençeleri tenime
söyleyin göç vakti gelmeden
neden kurdela bağlandı
tenime mahrem kefenime

sırtımda esaretinden bir yük
kulağımda çınlayan sesi
gözlerinde sevgili gölgesi
iman kadar yük
iman kadar büyük

bazen dudağımda şarkı olmuş
bazen ruhumda kan
bilmez miyim
hayata açılan
penceremdir çoğu zaman

göğsümde uyuyan bir kuş
ben doğmadan gelip konmuş
öyle suskun öyle sessiz
kalakalmış sevgisiz
sevgiliye hissiz

şimdilerde
hayatın ümidine çok uzağım
dedim ya bir kuş
yuva yapmış göğsüme
galiba budur benim de
şu garip hayattaki ilk tuzağım

anladım
sevdikçe, tuzaktır yüreğim
ağıtları olmayan ölümde
güldükçe, tuzaktır yüreğim
sevgiyi bilmeyen dilimde

beşiktaş