Tuz Ektik. Şiiri - Ziya Gökmenoğlu

İlk gönül yarası, olsa da bence,
Kapandı gibiydi yıllarca önce,
Aşkım'la rastgele, karşılaşınca,
Dereden tepeden, söz ettik biraz.

Yüzüme bakınca; hesap ver gibi
Kaynar sular döktüm, soğuk ter, gibi
Sen konuş ben konuş, başla der gibi,
Tutuştuk el-ele, naz ettik biraz.

Bir anlık, kolunu boynuma sardı
Gene o utangaç halleri vardı,
Titredi sarsıldı yüzü kızardı,
Maziye öykündük, göz ettik biraz.

Geçmişi açınca endişesinden,
Acısı tatlısı geldi peşinden,
Fırsat bulur bulmaz serzenişinden,
Soğumuş külleri, köz ettik biraz.

Göz-göze gelince sustuk bir ara
Depreşti küllenen, o eski yara
Kapılıp özlemli fırtınalara,
Hasret dağlarını, düz ettik biraz.

Aşırı üstünmüş özlemde payı,
Ne yapsınmış bensiz, köşkü sarayı
Çocukluk aşkımla, eski yarayı,
Açtık da üstüne, tuz ektik biraz...

(İst. 15 / Nisan / 2002)