Tüyü Bitmemiş Bir Ayrılık

unutulanların hışmında geçiyor vakit
ağlamak fayda vermezken geceye
karanlık yıldızlara bağışlıyor dilekleri
ah artık yaralar sarılmış
hesaplar bir yerde
hep kendi kendini anlatır aşk
fısıldarken sessizce...

yâr diyorum sonra
gitmekle eş tutulan zamanlar
çıkmasa hiç karşısına insann
bin bir duada amin oluyor nasılsa
uzun ve çetrefilli bir yolda yalnzısın
düşün ki
yalnızlığını tartıyorsun kalbinin
oysa aklımda adın vardı
adına ad yazılan şiirlerde gözlerin
bir fermandı...

git diyorum sonra
sancılar utandırmazken yüreği
kefaretsiz kalan ne kadar yemin varsa
ben hep içinden seni seçiyorum
hayalin hiç çıkmıyor karşıma...

kaderde gece vakti seni düşünmek var
üzerinde tüyü bitmemiş bir ayrılık
hep vedalara açılan evlerin penceresinde
ben camlara adını yazıyorum aslında
kimse çıkmazken kimseinin kimsesizliğine...