Avuçlarımda tüy parçasıydın
yıllar boyu ağırlığında
ne rüzgarlar ne fırtınalardı acı adına ettiğim dua
bitmedi yetimin hakkı
Avucumu dudaklarıma götürdüm
aralanan duraklanan hafif bir ıslıkla
aklını başına gönderdim
Deli etmesin adamı diye
Deliller bıraktım düşünce aralıklarına
Sana iltica eden bakışlarında kirpiklerindi tel örgülerin
Klavuz ikilemlerimiz
kendi içbükeylikte bir dışbükey özdeşlik..
Menkibelerini yaşamak zorundasın
sondan başa baştan sonsuza
ağır vebal olsun varsın
acılar adına baktığım göz unutulmuş
dokunsanız da ağlayamaz..
Kayıt Tarihi : 24.2.2011 22:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!