Maymun, ben de maymunum demez
İnsanlığa yetişmez akslı kan döker
Kendi beynini bilmez tabusu bitmez
Asırlardır aynı bıçak la yan bakar.
Maymun tüy, sıcak tutmaz parkesi
Aşağı, yukarıya yalamış yal dolu
İlerisini görmezler karanlıktır arkası
Yıldızlara yalvarır kafası fal dolu.
Baştan beri maymun insan derisini
Büyük bir zevkle diri diri yüzüyor
İlerde hesap bekliyor bilmez ilerisini
Şimdilik rahat rahat boşa geziyor.
Ayak altında çürüdü cansız leşler
Maymuna göre bu durum normaldir
Ne de olsa primat, çıkarıp ona çişler
Maymun fark etmez kafası ishaldir.
Maymun maymunluğu kabullenmez
Yüzüne nur da sürülmez yukardan
Fakat yüzüne bakarsan insan denmez
Çıldırır kuyruğunu sallar çıkardan.
Cihan içinde gelişmemiş primatlar
Evrim geçirmemişler canı üşüyor
Dünyaya yüzbin doğar Kamil At'lar
Bulutlar üstünden yağmur düşüyor.
Kayıt Tarihi : 26.11.2006 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!