otururken bir gece tavernada, duydum tüyden kalemimin acı yakarışını..
sordum; ne oldu?
dedi yaz aklındakini..
dedim; yazamam ki.!
korkuyorum duymaktan, prensesin; o mahvolmuşluktan gelen acı sesini..
korkma dedi.
biliyorum hoşlanacak duymaktan bu dizelerini...
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta