Tüy Ve Kadın Şiiri - Habibe Merih Atalay

En güzel sevinçli bir tazelik açtı görmelisin sabah uyanışlarıyla başlayan taptaze bir çiçek tomurcuğu gölgeler bile yantutuyorlar artık öyle böyle değil kucaklaşıyorlar sessiz dingin geceden yana bir ninni bezeyişi mırıldanıyor şehrin karaltısı sen sen sen diye diye sense efsunluyorsun gecemden yeni doğumun gününü rabbelalemin alemi rabbin beşiğini eylüllüyor uykudayken bebeğim doğ imime düşlerin fısıltısı yankılanıyor ey dert bir hasat için hiç böyle bir rahman ve rahim olmadın ki küheylanı şahlanan ey dost kem suri lemyelit velem yulet ruhumun kudüsünde şehr yürüyor uykudayken babilinden vecühur gövdesine mura ağaçları farabiliğim düşeş geliyor zarsız seviyorum öyle zamansız ki sevim dervişin fikri neyse zikri od ya besmele uyandırıyor bekaret kemerini sorgucu hastayım evet ama korkusuz değil bileyin sırtı bileğim keştirmek yok ber bar et im geliyor on bin sözcüklük mucizenin de elliye elli birazının bizde olduğunu söylüyor keham gelmiyor kaybedilmiş hiçbir şey geri toz kaplıyor şimdiden şimdi zamanı çağırıyor temizliğin ruhu ya merih el at haydi temizlik silgine başla yaşamını silmeye yol zamanın uzayan tüylerini kısalsın uzayan yol birinci dersin bu temizliğin üfle tozunu taşşağın sihriyle lambasının çıkar cinini okşa sev zaman hazmını gerçekleştirdiğin kamışlarının boşaltılmış haznesine al yeni besili fikirlerini em ilacını sihirli şurubun sikret kaydolsun parmak izin hamama bassın damgasını mührünü kopardığın kalp pili işlesin tıkır tıkır maskotunda al havva hava süpürgeni tak pirizine amırsın ortasına dikilen yeni çamların zamanlarını boy versin konuşturdukça vücudunun dilini bir şairin şiarı acımak olmamalı ve acıtmadan salyalamalı kaydırarak almalı alacağını canandan yanlı okuttular insanlık beddenini doyumsuzluğa değil doyuma seslen yıkansın zaman çağsın senin yağmurlarından.