Tüy Şiiri - Abdullah Nefes

derinleşmelidir çağrışımlarla
sezgiler bir bakışta.
genişlemelidir bazen bir dizeyle,
dönmelidir hemen akarsuya.
kimi zaman büyük denizlerin kıyısında
kimi de ormanların uç dallarında.

yerini bulmuş bir renk kadar
olmalıdır ağırlığı insanın.
savrulur gibi görünürken
içinde tozla dumanın.
kuru bir ağaç olmalı yeşeren,
öbür ucunda dünyanın.

her giz yapışmışken kendi duvarına
yeni bir sefer hazırlığında
olmalıdır gönül.
taze bir göğün alacasında
beyaz bir kadınla
tüy kadar hafif hem de.

çerçeveler ve resimler büyümelidir
renkler hızla buğulanırken.
sınırsız bir desenin
özlemi olmalıdır evren,
yeni sesler
söylenmemiş sözler üretirken.

bütün şiirler yeniden okunmalıdır,
bütün resimlere yeniden bakılmalı,
bütün notalar birden,
bütün çalgılardan seslenmeli,
her yaşam denenmemiş acılarla sınanırken

uçururken bir buluttan ötekine hayatı
bir tüy gibi dokunmalı insanına insan.
beş bin volta yükseltirken olanakları
kuşlar aralarında kanat çırpmalı.

bütün yaralar yeniden sarılmalıdır
uçarken bütün güvercinler.
pamuk bir bulut kadar yumuşak
söylenmelidir hemen
aşkın ölçüsüz sözleri
aşkın dönüşsüz sözleri.
zamanı bir yıldıza takıp
çiçeklerle bezenmelidir insan.

bir tüy kadar olan yaşam
dolaşmalıdır bütün ağaçların köklerinde.
kaynayan dağlarda, azgın sularda
dingin bir yürekte
bir sarıda, bir mavide, bir yeşilde
her yerde, her şeyde, her dertte
sermelidir kendini yeryüzüne.

bir tüy olmalı insan.
cevherinin bütün ağırlığından.