Yapamadan duramıyorum bazen,
Matemle kaplanmış oto-portremi.
Buruk ve o kadar da benzersiz bir tebessümün karşısında
Sönük kalan hatıraları karalıyorum silüetime.
Ve görenler soruyor: "Nedir bu tuvalin çilesi?"
-Ama kimse fark etmiyor, oto-portremin karşısındaki vahayı-
Ardlarına dönüp giderken düşüyor akıllarına birden
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta