Tuval domuz postu Şiiri - Suphi Sekü

Ben bir kalpazanım, sevgilim ressam
Sahteyle sahteyi boyadık her gün
Meslekler aynıda, tuval inkısam
Sokaklar bir okul, eğitim örgün

Mezc olmuş mevsimler aynı dekorda
Tezatlar zıtlıklar içiçe geçmiş
Küllenmiş boyalar fırçalar zorda
Ressam, domuz postu tuvali seçmiş

Reyhanın kokusu sinmiş tezeğe
Güllerin aşığı yarasa bu gün
Sahnelerin tozu kaldı sineğe
Layıkı aç kalır, günde beş öğün

Sultanlar devrildi asil tahtından
Fareler kemirdi sahipsiz tacı
Hırsızlar memnun açık bahtından
Dalkavuk adeta dilek ağacı

Boş kalınca, kızlar kaptı minderi
Arsızlar bu maçın başında hakem
Yaşanmamıştı bu sodomdan beri
Eylenin, sevinin, kaleniz muhkem

Bu çorak başlarda gözler susuzdur
Tüm eller duaya dursa nafile
Sinede taşınan taşlaşmış buzdur
Gomoreden kalan gelmezki dile

Ovalarda kış var, zirvelerde yaz
Fulyalar arada şaşırıp kaldı
Tuvali yalayıp geçti son ayaz
Fırça tuvale son darbeyi çaldı

Evimin kilidi hırsıza teslim
Yatak odasının kapısı mahrem
Bir sakal telinde esir oldu sim
Kahpe nazarlara saçıldı harem

Sanala hapsolduk, boş kaldı dünya
Hayal ile gerçek aynı kazanda
Hep kafatasımda kaynayan rüya
Baharlar bu gün esir hazanda

Podyomda modele artık gerek yok
Alın size, örtülü örtüsüzler
Kafalar dumanlı hayaller uçuk
Her gün bir başka göz arıyor gözler

Doğrandı tarihim doğrandı dilim
Asıl mana uçtu başka menzile
Sırıtır sırıtır bana sevgilim
Parmakları uzanır başka bir zile