Tuval 7...Doğum 3...Doğuyorum...

Off pufff çok sıkıldım burda...Artık bu kutsal mabetten çıksam diyorum...Tamam iyi, güzel, hoş aylarca gayet güvenli ve huzurlu bir şekilde burda yaşadım mutlu mutlu...Ama artık hep sesini duyduğum, hergün ve hergece annemle babamın bana sıkılmadan anlattığı dış dünyayı görmek istiyorum....

Hem artık sığmıyorum ki buraya...Aydan aya gelişen bedenimi, kemiklerimden yoğrulan vücudumu annemin hissetmiş olması gerekmez miydi? Eee o zaman niye hala burdayım? Çıkarın beni! ! ! ! Heyyy sesimi duyan yok mu? ? ? Oysa o kadar da tekme atıyorum kaç aydır...Anlayan yok...Ama bu kez kararlıyım kesin çıkacağım burdan, dünyaya ilk adımımı atacağım işte...Kimseler tutamayacak bu kez beni....

Kafamda kurduğum haince planı uygulamaya başladım bile...Özür dilerim anneciğim, biliyorum bu planım sana acı veriyor ama yapmak zorundayım...Birazcık sık dişini...Kısa sürecek emin ol...Şu an çıkış yolumdaki inatçı geçişimin sana verdiği dayanılmaz acılar ve bedenini sarsan sancılar dinecek...İnan bana...Zaten bana olan sevginle doğumumun hemen ardından beni affedeceğini biliyorum...Kıyamazsın sen biricik yavruna...En değerli varlığına...Yani bana....

Ah ah benden çekeceğin var anneciğim, baksana şimdiden şımardım bile...Nasıl da böbürleniyorum bana asla kıyamayacak oluşunla...Ama senin suçun anneciğim, bu kadar çok sevmeseydin, istemeseydin beni...Ama iyi ki sevdin, iyi ki isteyerek can verdin bana canım annem...Bir söz daha sana...Tüm çocuk yüreğimle...Söz doğduktan sonra sana bir daha böylesi büyük acılar, sancılar yaşatmayacağım....Yani en azından umarım...Ama bizim sevgimiz, bizim o can katıcı bağımız tüm acıları omuzlar değil mi anneciğim? Sevgimizin gücüyle tüm sancılı hayat savaşlarını atlatırız değil mi? Bak şimdiden söyle...Hazır hala vaktimiz varken...Yoksa valla doğmam...Belirsizliğin içine doğurma beni anneciğim...

Hmm artık bu düşüncelerim faydasız, gereksiz birer kuruntu sanırım...İş işten geçti...Yolun sonuna yaklaşıyorum...Hani bir sevgi cenini olarak düştüğüm kutsal mabetten yani annemin rahminden ayrılıyorum...Ayy burası da neresi? Kafamı bir yerlere çarptım sanırım...Çok acıdı...Anneciğim ya biraz daha rahat dursan diyorum...Sen kasıldıkça ben acı çekiyorum burda...Zaten karanlık...Korkuyorum...Ama dur bir dakika, ilerde bir ışık görünüyor...Sanırım çıkış kapısına az bir yolum kaldı...Heyy dışardakiler duyuyor musunuz sesimi? ? ? Ben geliyorum, açın kapıları...

Hele şükür kafamı dışarıya çıkartabildim...Off ne zorlu bir süreçti bu ya...Vücudumu da tüm gücümle çekip çıkarmaya çalışıyorum gün ışığına...Ama küçücük bedenimde öylesine büyük bir güç yok...Heyy doktor amca öyle bakacağına çeksene beni, yardım etsene çıkışıma...Zaten anneciğim hala çığlık çığlığa bağırıyor...Hem ona hem bana yazık...Çıkar beni doktor amca! ! ! !

Ohh sonunda çıktım...Heyyy millet ben geldim...Heyy dünya baksana sana geldim...Hmm önce şöyle bir bakınalım dünya dedikleri şey neymiş acaba...Burası da neresi böyle? Bembeyaz kıyafetler içinde amcalar teyzeler var burda...Acaba hangisi annem? Yok yok bunlardan biri olamaz, hani ayıptır söylemesi ben annemi çok yordum az önce, hemen ayağa kalkmış olamaz....Aaa durun bir dakika ya, siz napıyorsunuz böyle? Koruyucu kalkanımı yani annemin kanını niye üzerimden siliyorsunuz? Ben onsuz ne yaparım? Durun daha çok erken...Üşüyorum...İmdattt! ! !

Biraz ısındım şimdi, önceleri gözüme şeytan gibi görünen beyaz önlüklü kadın bedenimi sıcacık bir örtüyle sımsıkı sarınca birden bire gözümde melekleşti sanki...Hani en esprilisinden size kanım ısındı anne diyebilir miyim diyeceğim ama olmaz...Benim annem var...Az sonra tanışacağım annemle...Biliyor musunuz çok heyecanlıyım...Ha bu arada neden bilmem inanılmaz acıktım...Sanırım çok iştahlı, obur bir çocuk olacağım....

Beyaz önlüklü meleğim beni kucağına aldı...Yoksa? Yoksa? Evet evet beni anneme götürüyor...İnanılmaz bir sevinç ve coşku kabarıyor yüreğimin derininde...Küçücük bedenim heyecanla titriyor...İşte geldik...Yatakta boylu boyunca yatan, yorgun bedenini hareket ettirmekten aciz olan, ama tüm bunlara rağmen bana sevgiyle, hatta tutkuyla bakan kadın annem olsa gerek...Heyy hemşire acele et, hemen beni anneme ver! ! ! Onsuzluğa dayanacak gücüm kalmadı....

Ohh iyice bir yerleşeyim anneciğimin kucağına...Rahminden bile daha sıcak ve daha güvenli annemin kucağı....Anneciğim biliyor musun ben seni çok özledim...Umarım beni affetmişsindir sana verdiğim sancılı acılardan dolayı...Beni doğurduğun için çok teşekkürler anneciğim...Ama şu an gitmem gerekiyor...Sen biraz dinlen...Ben de beni sabırsızlıkla bekleyen dışardaki babacığıma gideyim...Kıskanma lütfen...Biliyorsun baba kız aşkı kıskançlıktan öte bir duygulanımdır kadınlar için...Ama sen ikimize de aşıksın...Biz de sana...Bundan böyle bu en güzel aşkı üçümüz birlikte yaşayacağız....