Tüval Şiiri - Özge Özgen

Yağmur da gölgesine çekildi
Uğultulu bir gök kaldı ardında
Delik deşik bir hüzün, ucu yanık mektuplar
Şiirden öte bir yalnızlık benimkisi
Çok oldu sevişmeyeli
Esmer uzun boylu bir adamla

Kolay yoruluyorum
Ellerim daha çabuk üşüyor
Yüzümdeki çizgiler boş bir duvar parçasından ibaret
Yaşlanıyorum
Ağırlaşıyor bedenim
Asık yüzlü bir eylül döngüsü bu
Az sevmeyi bilmiyorum

Bir soba'nın arkasındayım uzun zamandır
Delik deşik şiirler yazıyorum
Zaman ıslak bir yağmur gibi kayıyor ellerimden
Defalarca
Uykuya yeniliyorum
Mayhoş bir tad bırakıyor genzime Ekim

Sonrasında
Uzun boylu esmer geceleri alıyorum koynuma
Ulu orta, ve çırılçıplak sevişiyorum
Yarım kalan bir sabah'ın ardından
Boş bırakıyorum bütün gölgeleri
Islak
bir paçavra gibi

Şimdi daha bir solgun duruyor ellerim
Sonra yüzümde
aldatılmış bir kadının resmi çiziyorum
Çok şey eksik
Ve yarım
Tuvale yansıyan ben değilim
Kalbim ...

Özge Özgen