Tuval Şiiri - Hüseyin Aktaş

Bu sinsi tuval beynimde bir yerde
Ha küfretti ha edecek rüzgâr
Gecekondu hülyalarındaki musluk sesi gibi işkence
Sonrası Hızır gibi, dört yan imdat
Her sarı siyah, her mavi siyah, her göz simsiyah
Bu tuval böyle başladı beynimde kararmaya

Önce baba çizdi bilinmezlik sonra anne
Aldı eline ruhumu, fırlattı bir kundağa
Üç elli bedenimi, gözlerle sarılmış beynimi
Cızırtılar öldürürken hücreleri
Tek tek çizdi gölgesi mavi şeytanların yanına

Koca bir meme saldı sekiz dilli ağzıma
Bir yanım büyüdü bir yanım ufacık
Açlığı emmenin ilk sahnesini çizdi, bilinmezlik
Emdik çöpü de taşı da en acısı gözyaşını da
Bu tuvale güneş çizildi karanlıkla, kahkaha ata ata

Büyüdü dokuz ayağımın her biri falakada
Çocukluk koşularında nasırlaşan eller,
Her yanı çakıl her yanı çöğür, bu eller
Gözlerime bitti tuvalde kan yaptı gördüklerimi
Kan bile siyah çizildi bu tuvalde hem de sinsice

Bu tuval yağmalanmalı beynimde ya da
Bir bebek çizmeli bedenimi, gecelerde
Her yanımı tuvale savura savura