Tutuştu Kanatlar... Şiiri - Kemal Tanyıldız

soluğuma devrilen
bu tetikçi kentin
gözleri gibiydi gözlerin
her dosyaya işlenen
her ayrılığa fişlenen
yırtıcı bir kuş kimliğiyken üstelik ayak izlerim

başıboş bir cinnet gibi uykusuz kaldırımlara düştüm
her kavganın ortasında durdum
şahdamarımı kıstıranlara sataştım
dönüp kaçanlarla dalaştım
sonra
göğsü parçalanan bir atmacanın tutuşan kanatları oldum
dokunmadım gayrı yanma diye
parmaklarımla
o incecik sahipsiz tenine...

şimdi
cebimde buruşturulmuş bir kasım saklıyorum
geldi yine sırnaşık bir inziva/ sokuldu hücreme
orada
o duvarın dibinde
özlediğim ellerin
nerede
sağanak acılar gibi didikliyorken kalbimi bu pervasız şehir
sen bakma bu ölgün şekilsiz göçüme

gel hadi/ fısılda kimyanı
bak
boğuluyorum işte yine...

Ali Kemal Tanyıldız