Ben en güzel şehrindim,tarifsiz.
Kız kulesinin etekleri benimle yanardı.
Salacakta, bakışlarında hala ben
ve hala çınar altında fincanımda çay.
Boş bir iskemle, bensiz..
Sen izliyorken Üsküdar’ı, mahcup ay,
kara tüllü bir peçeye bürünmekte isteksiz.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
