Ben en güzel şehrindim,tarifsiz.
Kız kulesinin etekleri benimle yanardı.
Salacakta, bakışlarında hala ben
ve hala çınar altında fincanımda çay.
Boş bir iskemle, bensiz..
Sen izliyorken Üsküdar’ı, mahcup ay,
kara tüllü bir peçeye bürünmekte isteksiz.
Sen salınca yüreğindeki ahhhı,
tutuşmakta deniz..
Gözlerin yağmursuz,
içindeki yangını körüklemekte.
Baktığın her yüze,
orman kuytularının karası düşmekte.
Yüzler bensiz…
Sen salınca yüreğindeki ahhhı,
tutuşmakta deniz!
Aynı şehrin semasını izliyorken biz,
gurbet türküleri çalınmakta.
Mızrap tele acı acı vurmakta.
Yüreğin andıkça beni
gecelerime günah konmakta,
Pişman çığlıklar savrulmakta,
gecenin siyahına sessiz sessiz..
Sen salınca yüreğindeki ahhhı,
tutuşmakta deniz..
Ben en güzel şehrindim,tarifsiz.
Şimdi ücra bir köy sessizliğindeyim.
Dimdik bir dağ eteğinde
sevdamın yankısını dinlemekteyim.
Gün içimde batıyor eyy sevgili
Ayın yüzünde seni görmüşlüğün izi.
Biliyorum aynı şehirde,
her gece hasret ayinlerindeyiz..
Dar mesafelerin kesretinde,
boğulmaktayım sahipsiz.
Sen salınca yüreğindeki ahhhı,
tutuşmakda yüreğim,
tutuşmakda bu şehir
tutuşmakta deniz..
Ben en güzel şehrindim,tarifsiz….!
01/12/2002 -ist
Nesrin ÇaylıKayıt Tarihi : 30.3.2005 08:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sebebini biliyorum galiba...
TÜM YORUMLAR (5)