Tutuşan Yürek Şiiri - Hüseyin Salman

Yüreğimdeki sıkıntıyı söyleyemez her dem söz,
Bak göz bebeklerime, sözle söylenmeyeni söyler göz,
İman iki yarımdır, birisi sabır diğeri de şükürdür.
Bırak yaksın yaktığı kadar, içimdeki kızgın köz…

Eğrinin gölgesi de eğridir, yoktur sözlerimde tezat,
Söz benim sözümdür, işine gelmiyorsa kaldır at,
Kötü bir işin en gizli şahidi vicdanımızdır bilirsin.
Nefsin peşine takılmış gidiyoruz bin bir surat…

Nerde batar bu gemi, beklese de liman,
Bir koşuşturmadır ki, geçti geçiyor zaman,
Bir göz ağlarken, neden diğer göz gülmez,
Kimdir ha! Kimdir o muhteşem gök kubbeyi tutan…

En uzak yolculuk, bir adımla başlar nihayeti sondur,
Ey! hayallerimin perisi gel başını göğsüme kondur,
Dünya Üç gündür…Dün, bugün ve de yarın,
Dünü dünde bıraktık, yarın meçhul, bugün belki son gündür..

Neler yaşadık, neler gördük, bir gün ölüm gelecek,
Sanma ki! güvendiğimiz bu hayat böyle sürecek,
Neylersin ki geçti geçen, bir daha geri gelmez asla.
Bir bakışınla yandı, halen yanıyor tutuşturduğun bu yürek...