Tutup Bir Gün Gitsem

Tutup bir gün gitsem,
Yekten bir başıma uzak sessiz yerlere
Hani hep istediğim gibi yerler
Dalı, ağacı, taşı toprağı iç içe
İnsanları ayrı ama hayatları bir olan yerler

Özüne dönmek gibi olurdu benimkisi
Kafesten çıkan kuş döner mi hiç geri
Almışken gökyüzünün tadını
Benim gökyüzüm de özüm işte

Mahpusum buralarda
Gurbet de değil belki ama
Ne bilim işte mutsuzum

Aslında ben çoktan giderdim de
Korkum umduğumu bulamamaktan
Hani derler ya; buralar bıraktığın gibi kalmadı
Kardeşim ben bıraktığıma değil, kalana dönüyorum

Dönüyorum da dedim ya korkuyorum işte
Korku da değil belki ama
Hep ha gayretle çevirdim sayfaları
Bu güne kadar
Gayret ede ede yoruldu bileklerim

Yoruldum ama yine de dilerim ki
Nereye gidersem gidim yanımda ol isterim.

Gelişimde yoktur ama
Senin de payın az değil burada kalışımda
Dalım ağacım, taşım toprağım sen oldun
Ayrı geldik cihana lakin, özüme Güneş oldun.

(2016 Kadıköy)