Tutup başımın üstünde bulutları,
Çarmıha gere cem bir öğlen sonrası…
Kim bilir, ne yaslı ezgiler söyler dünya,
Rüzgar’a hasret yapraklar dalda,
Dola,
Dola kollarını boynuma,
Kızgın çölde yanan kumların sıcaklığınca,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta