TUTUNURKEN HAYATA
Umudu ve sevdayı katık eyledim yüreğime
Yoksa yorgun bedenimin harcı değil
Dağ gibi özlemleri bugüne kadar taşıyabilmek
Ben sığmazken dünya denilene
Koca dünyaları sığdırdım o kafesin içine
Yarım olsa da gülüşler ve soluklar
Ben onlara, onlar bana sarıldı
Ve katığı yaşamın bağrı oldumu insanın
Gülüşler ve soluklar elbet bir gün tam olur
YILMAZ BOZAN
31-01-2011 ANTALYA
Kayıt Tarihi : 10.2.2011 14:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!