Tütünüme Dokunma Şiiri - Mahmut Cantekin

El emeğim alın terim göz nurum,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…
Ekmek aşım düşmez başım onurum,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Baştan sona masa başı haberin,
Dürüstlüğü öğretmemiş pederin,
Bu toprağa atsın seni kaderin,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Tek özlemim sarı tütün yaprağı,
İlkbaharda hazır olur toprağı,
Hep nasırdır tütüncünün parmağı,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Ekmek aşa muhtaç insan midesi,
Tek tek elle konur tütün fidesi,
Çarpsın seni Adıyaman pidesi,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

İki büklüm sürer tarla çapası,
Alın teri akar yoktur tıpası,
Emek ister uzak yakın sapası,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Serinlikte su verilir karığa,
Çamur girer ayaktaki yarığa,
Gazeteci girmez sahte sarığa,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Fide uzar yaprak olur her yanı,
Mutlu eder emek veren insanı,
Tek geçimim anla benim isyanı,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Gıdasını yaprak alır güneşten,
Yaz sıcağı yaman olur ateşten,
Bu iş zordur yağlı yağsız güreşten,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Olgunlaşan yaprak eve taşınır,
Tarla yolu yürümekten aşınır,
Arsız yüzsüz uyuz gibi kaşınır,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…

Cantekin der; yaprak dizdim ipe ben,
Derdim ekmek binemedim cipe ben,
Taş atarım iftiracı tipe ben,
Hey utanmaz tütünüme dokunma…