Tutunmak Umutla DENEME Şiiri - Ali Yüksell

Sana yazdıklarımı kurtaramadım defterlerimin arka sayfalarından buruşturulup atılan kâğıtlardan ve yalnızken söylediğim şarkılardan. Şarkılarımı sana yazdım, sana söyledim. Bilmesen de belki dolaşır diline.
Düşemedim dalında solmuş kuru bir yaprak gibi ısrarla kaldım. Yeni baharlar yeşertmedi beni. Sadece tutundum umutla. Çaresizliği sana anlatamam ama bana baksaydın anlardın. Kitapları defterlerle paylaşmak istemiyorum, seni gözlerimle. Hiç bitmeyen bir merdiven gibi hayat sadece Çıkmak var ne inmek, ne dinlenmek.

Bindiğim otobüslerde yanımda oluyorsun dönüp bakamıyorum. Baksam da göremiyorum, görsem de seni bulamıyorum. Hemen değiştiriyorsun şeklini.

Her ulaştığında bir şeyleri kaybetme duygusu gibi galiba. Sana ulaşmak istemiyorum. Ağaçlar nasıl gökyüzüne doğru uzanır aşkla. Gücünü yerden alarak. Ben de gücümü sensizlikten alıyorum. Kalbimi kanatarak. Radyasyona uğramış hücreler gibi büyümekten başka; garip şekillere bürünüyorum...

Yağmurun altında yürüyorum koşmadan, sabırsızlıkla sığınacak bir yer aramadan. Islanıyorum. Yağmurun görevini yerine getirişini izliyorum. Sessiz.

Mektuplar yazıyorum sana sonra yırtıp atıyorum. Saklamıyorum. Ne seni unutabiliyorum ne yazdıklarımı...........