Tutunmak Bir Bahara Kalır

Uzaklardan bir cemre düşer ülkemize,
Sen, ben ve ötesi ağıt yakar bulutlara.
Kapılır ayrılıklara bir deli rüzgâr,
Tuğlaları kırılır yüksek duvarların.

Apansız bir yara kanar teninde,
Kalbinde yorulur yılkı atları.
Bir dev uyanır güneşin gölgesinde,
Ardına saklanır kan çiçekleri.

Puslu sokaklarda devrilir umutlar,
Karalar bağlar gecede ay ışığı.
Tarifi olmayan şiirlerin şairi ağlar,
Ve can bulur yakarışla yoğrulanlar.

Dingin kıyılara vurur hırçın dalgalar,
Bir gemi kalkar yeryüzünün ortasından.
Hasreti öğütür vuslatta bekleyen,
Kavuşmak belki de mahşere kalır.

Kirpik uçlarından tanır gözyaşlarını,
Çiselenir ıslakça yağmur taneleri.
Savursa da samyeli tüm rüzgârları,
Tutunmak yine bir bahara kalır...