Tutunmak Şiiri - Serhat Fidan

Tutunmadık
Ay karanlığa hapsedildi
Gönüller hüzünleri mahkum edildi
Sözlere yalanlar bulaştı
Saflık değerini yitirdi

Yıldızlar doğumlar da güldü
Güneşler batarken
Mutsuzluğunu yaydı dünyaya
Her nefeste kederlendik
Her nefeste acı ile zehirlendiği

Evren yokluktan var edildi
Kimisi güzelliği Zühreye benzetti
Kimisi nurdan nur dedi
Hiç kimse demedi bahtı yüzünden ters döndüğünü
Geçmişe özlem den
Hayatlardan Umut kestiği için ters döndüğünü

Karanlığın esiriydik
Seherlerde gözümüzü açtık yokluğa
Sarıldık sevgiliye
Sıkıca tuttuk sevgiliyi
Ellerimizden kaydı
Tutumadık sevinçleri
Tutamadık mutluluğu
Tutumadık tutumadık hiç Bir şeye