Tutunma Şiiri - Adem Tok

-bugunlerde eksiğimiz:
çocuksu yanımız-

kaderim değil
kuyudan seyretmek aydınlığı
tutsaklığım:
o gürül gürül akan yabancılığın aslında
(karartılmamış gecelerde)

dönüşüm var -yanmadı gemiler-
dönmüyorum!

küllerinden doğar o
adı ankadır
düşüncemden doğan ben insan

ağarsın girilmeyen yollar
özgürlüğü uçuruyorum
yangın olur hep asi
enkazından bir çift kanat havalanan

tutunun
birlikte çıkalım
bırakıp giysilerimizi
bakmadan arkaya

yapraklarımda yanık kokusu
dizelerim savruluyor
veda etmeden yaralarıma
gelecek birgün gelecekle
tanıyorum kendimi
ELVEDA DEMEDİM! ..

(14.05.04)
f tipi hapishane EDİRNE