Tutundum Yokluğuna Şiiri - Ahmet Baştan

Tutundum yokluğuna
Bitmeyecekmiş gibi,
Sonsuza uzanan bir sarmaşık…
Bir boşluktayım,
Kabusa dönüşen rüyasında
Düşmekten korkan bir çocuğun…
Varlığın bir örümcek ağından
Daha dayanıklı değil,
Ama yokluğun her daim…
Beklemek umudu gelir diye
Bir pencere camından;
Nefesimin buğusuna karışan
Bir kadın, ama kim…

Unuttum beklemeyi…
Cami avlusuna terkedilmiş
Bir bebek aşk;
Umuda, pişmanlığa ve utanca karışmış…
Bir gece yarısı
Kaderine emanet ettiğim…
Bakma yüzüme böyle
Kalmadı takatim,
Uğruna ölürüm diye ettiğim yemin
Tükendi merhametinde
Yalnız bir camın…

Unut beni, Unuttum seni;
Aşk okyanusta yalnız bir gemi…
Sahipsiz mektuplara dönüşüm yeniden
Meçhul sevgililere…
Sevdim seni
Denize attım sevgimi…
Sen bilmesen de, sevmesen de
Önemli değil
Niçin, nasıl, kimi…
aşkına gömdüm kalbimi!