Tutunamıyorum Şiiri - Emrullah Bayrak

Tutmuyor ellerim
Kaldırmıyor yüreğim sevgiyi
Zamana yenik düştüm,
Sensiz geçmiyor zaman.
Halimi soranım kalmadı.
Sana gel diyemiyorum
Hava soğuk ve dışarıda kar yağıyor
Hiçbir sıcaklık, seninki kadar ısıtmıyor
Gideceğin gün bir sabah vaktiydi;
ve güneş, kendisini yeni yeni ispatlamaya
başlamıştı.
Gitme diyemezdim
Desem de gideceğini biliyordum.
Sen daha ilk gün kara haberini vermiştin
Teselli sözcükleriyle zaman geçmiyor
Biri sanki seni bana bağlamış,
çözmüyor.
Hangi telefon kulübesini görsem,
hangi sokaktan geçsem,
hangi yola vursam kendimi;
sen geliyorsun...
Tam denizin boşluğunda
unutmaya yelken açmışken,
senin yönünden rüzgâr esiyor gemime.

Yıldızların içinde bir yıldız parlıyor
Ay geceleri tebessüm ediyor
Güneş şafağa erken uyanıyor
Ben ise uyanamıyorum aydınlığa.
Gittiğin ilk gün unutursun demişlerdi,
ama olmadı.
Aradan aylar geçti.
Unutmak bir yana,
Senin ateşin kor olup sinemi yakmaya başladı.
Her şeyin ilacı zamandır derlerdi
Sanki zaman bana oyun oynuyor.
Sonbahardaki ağaçların yapraklarını döktüğü gibi,
dökülüyorum tel tel.
Üzerimde kalmadı hiç tutunacak dalım
Ortalığı büyük bir sis bulutu kapladı
Kimseyi görecek halim kalmadı
Gökyüzünde uçan kuşlar yönlerini şaşırmış
Kalbimin sevgi ritimlerinin atışları farklılaşmış
Seveyim diyorum,
üzerime çığ düşüyor.
Bırakayım diyorum,
gönlüme dolu yağıyor.
Unutmayı deniyorum,
Yıldırım gibi ateş yağıyor.
Tren rayları gibi uzuyor sevdam
Bense tutunamıyorum sevdama...