Tutunamıyorum Şiiri - İrfan Bakırcı

işte böyle yapayanlız kalmakta varmış serseri akşamlarda.
işte böyle bin perişan olmakta.
gittin gideli kan ağlıyor kanaryalarım.
dön, ömrümün miadı dolmakta...

oysa sensizliğimin yanında
umutlarım vardı beni yaşatan.
ve onlar bir zamanlardı.
artık dökülüyor gül yapraklarım.
dön, vaktim daraldı...

bu ne sessizlik odamda,
bu nasıl bir karanlık böyle bahtımda?
böyle tek tabancamı kalacaktım
bu kahpe şehrin serseri kaldırımlarında?

yokluğunda,
bir yanı eksik kaldı yaşantımın.
yok şimdi senli olan en mühim parçası.
sensiz karakalem yaşantım,
ve hicran fışkırıyor her manzarası.

artık beynimi patlatırcasına duvarlara vursam nafile.
nafile göhsümü çatlatırcasına aydınlıklara koşsam.
uzak benden umutlar,
uzak benden mutlu yarınlar,
çok uzaksın benden sen.
hiç bir şey yok yokluğundan gayrı bir bilsen.

tutunamıyorum artık.
sıfırdan başlayamıyorum.
günden güne,
andan ana azalıyorum.
yalvarırım tut.
bırakma böyle uçsuz bucaksız tren raylarında.
yada öldür dönmeyeceksen.
alaycı, kahreden, cehennem bakışlarında.