Tutunamayanlar Dansın Şiiri - Ceren Özdemir

İpler gevşedi başladı tutunamayanlar dansın.
Şansın tutunmakta ama sen,
Tutunamamakla tutunamayanlardansın.
İpten bir salıncak üstünde tutsaklar,
Kutsanırlar gevşeyen iplerle ölümün gölgesi tuzaklarla.
Bunun adı tutunamayanlar dansı,
İpler üstünde altı ölümün kusacak dansı.
Tutunamayanlardansın, iplere tutunmak bile uzak…
Tahta oturmak tahterevalli gibi yüksek,
Tahttan inmek yüksekteyken dibe çökmek.
“Tutunama.” Dediler.
“Elin tutsa da tutunama.”
Tam alacakken elime ipleri,
Gevşettim elimdekileri söktüm bütün ipleri.
Tutunamayanlar dansın bu dedim,
Tutsaktın, kutsandın ve tutunamayanlardansın.
Sol pencereden her gece yansıyansın.
Tutunama yanarsın, pencereye yansırsın.
İpler gevşedi, başladı tutunamayanlar dansın.
Yine ve yine şansın tutunmakta ama sen,
Tutunamamakla tutunamayanlardansın…