Tutunamamak Şiiri - Ahmet Baris Ay

Önce bir şeye değdi
Değer miydi
Daha tanımıyordu bile ellerini
Saatleri azletmiş bir sarkaç gibi
Sallanıyordu iki yanında

Sonra dokunmayı öğrendi
Ölçmek için
Yumuşaksa ne kadar cömert
Sertse ne kadar inat
Soğuksa üşütür mü
Sıcaksa eritir mi
Batar mı kokusunun dikenleri

Tutmak başladı sonra
Arzuları
Neyi sevse
Avuçları kaşındı
Cemreler düştü
Mevsimler kirpiklerine
Ağaç üzerinden geçen bulutlar gibi

Yıllar sonra başladı sancısı
Suyundan gitti
Bulamayınca bulandı bulandırdı
Bilendi yatağında aka aka
Av oldu kaçtı cellatından
Su aradı kursağına
Bir kuş olup uçunca sevinci
Aynalarda gözlerini yüzüne gösterdi

Dinmedi gönendi günler
Yaprak olup kurudular adımlarına
Ses ettiler çıtır çıtır
Yol gösterdi o
İnsin diye sis dağlardan gözlerine
Ant içmişti sanki gökler
Gürlemeler işitildi dört bir aşktan
Ağan olmadı

Ayak eyledi ellerini
Ağlayıp doğduğunu sevdi
Emekledi yeni baştan ömrünü
Hatmetti yetimliği gençliği
Kundak oldu ihtiyar çizgileri
Sallanan tek dişi de düşünce
Sıçradı öldüğü yerden
El kaldırdı bir isyan
Taş oldu
Gölge verdi toprağa
Yetmedi ağırlığı
Düşemedi