Tutunamadım Şiiri - Serdar İnce Damar Adam

Gözlerin gözlerimden gideli,
ben bende değilim...
Sensizlik hiç sevmedi beni..
Ne hayatla barıştım, nede kendimle..
Gündüzüm matem, geceler kabus..
Bi çareyim..
Yüreğimle de
anlaşamaz oldum şimdilerde..
Ben dur! uslan yeter diyorum,
o hep senden yana..
Sözüm geçmiyor hislerime..
Yapamıyorum..
Gücüm yetmiyor artık..
Yoruldum'mu, yoksa
yorgunmuyum bilmiyorum ama:
durduramıyorum,
susturamıyorum içimdeki seni..
Susmuyorsun bende...

Yüreğimi yakan..
Kalbime hançer gibi saplanan,
cevapsız sorular var içimde..
Neden böyle oldukki biz..
Söylesene..
Gitmesen ölürmüydün..
Şimdi sensizim..
Sen hangi mevsimdesin
bilmiyorum ama:
bende mevsim hep sonbahar..
Yapraklarım döküldü,
dallarım yeşermiyor sensiz..

Nedenmi duramıyorum yerimde..
Sensizim dedim ya..
İçim, içime sığmaz oldu..
Hâla
gidişinin depreminde sol yanım..
Öylesine yalnız..
Öylesine çaresiz..
Ve öylesine sensizimki..
Bıraksam şimdi:
içimden çıkıp gicekmiş gibi,
çırpınıyor yüreğim..

Sensizliğe kaç mevsim daha
dayanırım bilmiyorum..
Kaç gün daha
yalanlar söylerim yüreğime..
Kaç gece avuturum sol yanımı..
Ve ömrüme, kaç senaryo daha
yazarım bilmiyorum..
Bildiğim öyle birşey varki,
sensizlik hiç sevmedi beni..
Tutunamadım..
Ne hayatla barıştım, nede kendimle..
Tutunamadım,
senden başka hiç birşeye..
Tutunamadım,
senden sonra hiç kimseye..
Tutunamadım..
Bir zamanlar, sana tutuntuğum gibi.

Şiir : Serdar ince