Tutunamadım Şiiri - Emin Çelimli

Nasıl anlatsam…
Nasıl anlatsam sana derdimi,
Ruhumda yeniden esmeye başlayan yelleri
Kanımı donduran ayaz geceleri,
Tüm benliğimi esir alan, o eşsiz güzelliğini
Nasıl anlatsam bilmem ki,
Nereden başlasam, ilk gördüğüm günden mi,
Işıl ışıl yanan gölerinde mi,
Yoksa o ince, hassas ruhundan mı,
Kulaklarımdan çıkmıyor o güzel sesin,
Dilinden dökülen, o nazik sözlerin
Beni sana tutsak etti sanki,
Dilim tutluyor, sesim titriyor konuşurken,
Beynim uyuşuyor, düşünemiyorum,
Ayrılık vakti yaklaşırken.
Korkuyorum, korkuyorum inan,
Ne zaman bir dala tutunsam
Kurudu hep yaprakları
Dayanılmaz oldu zaman zaman,
Hep hüsran, hep yalnızlık oldu kaderim.
Özlediğim çok oldu, kara toprakları
İstiyorum ki hep bir tanem ol,
Gözbebeklerinden kopamasın gözlerim,
Ruhunun derinliklerine dalayım
Okyanuslara salayım kendimi,
Dertsiz, gamsız herşeyden uzak,
Yalnız seni, seninle yaşayayım
Bir daha ayrılığa dayanamam,
Hasret çekecek gücüm kalmadı,
Peşimi bırakır mı,
Mutluluğa el verirmi acaba, kötü kaderim
Kafam karma karışık,
Darmadağın oldu duygularım,
Seni çok sevdiğimi biliyorum artık,
Sensiz olamayacağımı da anladım,
İşte bunun için, bunun için korkularım
Herşeye koşarak gittim, her şeye
Acıya, hüzne, hasrete
İsyan ettim dertle mayalanmış kaderime
Hızımı kesip durmak istedim
Duramadım, duramadım mutluluk durağında,
Yakaladım ama tutunamadım
Tutunamadım, tutunamadım.

06.02.2004
Emin ÇELİMLİ