Tutunamadım Şiiri - Münir Engür

Gözyaşlarımla akıp gidemedim gerçeğinin ardından su gibi.
Ya yarımdı dermanı yüreğimin
Ya yolların çetin,
ulaşamadım.

Kimsesizlik değildi sensizliğim ama,
Kendime düşmanlığımla da savaşamadım.
Kör kuyularda yosun sessizliğiyle,
yaslarıma tutunup soluklanamadım.
Hep derindi susamışlığım.
Duvarlarına kök salamadım.

Oysa pınarında yosun olmak vardı ulaşılmaz dağlarının.
Kanat çırpışlarınla kavuşmak vardı,
Dört mevsiminde akmak vardı derinliğine,
Temiz kalmak vardı el değmemiş ötelerde.

Tutunamadım.
Kardelendi sevdam hep.
Mevsimsiz bir çiçek gibi açtı-soldu.
En cesur rengim bile beyaz oldu.
Ve doğuşumdan ölüşüme üşüdüm.
Ey acılarım siz gerçektiniz bilirim,
Demekki ben düş idim...

Tutunamadım
Gözyaşlarımla akıp gidemedim gerçeğinin ardından su gibi.
Ya yarımdı dermanı yüreğimin
Ya yolların çetin,
ulaşamadım.

(18/11/05 Malatya)