Tutunamadım Şiiri - Cemile Yüzçeler

İçimde açan çiçekler soldu

Ömrümde kışı yaşadım

Yüreğimde yanan ateş söndü

Yeniden yakamadım

Gecenin ayazında içim titredi

Seni hayal ettim

Sensizliğe isyan ettim

Çığlıklar yüreğimde yükseldi

Sesimi bile çıkaramadım

Dizlerimde derman kalmadı

Peşinden koşamadım

Seni özlemekten yorgun

Bu bedenim

Ayakta duramadım

Sen gittin ya

Ümitsizce İzini

Yollarda aradım

Kimsesizim

Sensizim

Arşa çıkıyor avazım

Yaşama sevincim olmuştun

Sensiz nefes alamadım

Yokluğunda geceler boyu

Ağladım Ağladım

Kalbim acılara tutsak

Yaş dolu gözlerime

Gülmek yasak

Mutluluklar bana hep uzak

Bir türlü uzanıp

Tutunamadım

Yine seni geçmişteki güzel

Günlerimizi hatırladım

Bugün geçti sensiz

Yarın da geçecek sensiz

Biliyorum CANIM...