Tutunacak Bir Dal Var mı? Şiiri - Selma ...

Bakışlar soluk ve hüzünlü,
Gülüşler donuklaşmış.
Çok insan vazgeçmiş sevdiğinden.
Konuşuyor ağızlar, inciteceğini bilmeden.
Benim gibi düşünün diyemem ki..!
Düşünemezsiniz zaten.
Artık can çekişiyor ben ve benim gibiler.
Kalpler kararmış, sevgiye ait ne varsa iz kalmamış.
Tutunacak bir dal var mı?
Kurumuş dalları ağaçların.
Güneş yakmış kavurmuş,
Sessizliğin için de boğuluyor yalnızlık,
Ne duyan, ne de gören kalmış,
Elimi uzatsam.
Kendime bile dokunamıyorum aynada
Korkuyorum o kadar yanıyor canım.
Artık çocukların yüzünde görüyorum sevgiyi,
Ne merhamet, ne de duygu var gönüller de
Kimileri de içki şişelerinde, yok olmuş
Siz “aşk” dediniz.
Ben başka gözle baktım sevgiye
Öyle büyük ki yüreğime sığmamış
Bana “sev aşık ol” diyorsunuz ya..!
Tutunacak bir dal var mı?
Baksanıza dallarının hepsi kırılmış...