Tütün ve Çay Şiiri - Memduh Atalay

Tütün ve Çay

Aşk şiiri yazamazdı Hasan Hüseyin
Çünkü aşk şiirden önce gelirdi
Ben adını ağaca yazdığım günden beri
Bir ileri iki geri ama sen hep şiirden içerisin
Adam aldırma demeden tam ortasında savaşın
Cihadın derdik eskiden eskimeyen davalar zamanında
Şimdi yedeğindeyiz karşı çıktığımız das kapital davasının
Ve savaşımızın tam ortasında das kapital
Şiirini de yazarız aşkın resmini de çekeriz gözyaşının
Gel merhamet rozeti satın alalım kadın uğultulu bir kermesten
Üzerinde az fikir de olsun eskiyi hatırlatan
Dergilerde adımız protokolde yerimiz sağlamlaşsın
Eskinin anısına

Severken de çocuktuk kavgada muzafferken de
Ağladık hep emellerin boş kalan avuçlarına
Bizi bulutsu gözlerimizden tanıdı tarihin tün Hüseyinleri
Namlular bizi gösterdiğinde aynı sesin yankısı
Bıçaklar keskinleştiğinde bizdik yine Allah’ın aslanı
Ali’den gelen bir damarımız var ki hep dimdik korkusuz
Ölümü güzelleştirdik ve ismimiz yaşadı çocuklarda
Adam gibi ölmesini bildik şükür
Kâra tahvil etmeden

Şimdi aşktan ayrı görünen yüzümüzü çok katlı bir muska gibi
Ağaran saçlarımız örtüyor hal ehli bilir
Tütün gibi sarıp yaktık dünyayı
Çay gibi ikram ettik tüm dünyalıkları
Neyimiz var boş bardak ve bir içimlik tütünden başka
Belli yerimizi yadırgadık bizi yadırgadı tüm kartviziti olanlar
Biz bir gölge gibi geçtik vicdanlarınızın ve eşyalarınızın arasından
Ve dünyayı bir katır gibi tutup yularından
Dünyalıkları dünyaya sığmayanlara
Musalla kardeşlerine ve iz süren avcılara
Bıraktık!