Ey Yâr! Gözlerim saçlarını annesi taramamış kimsesiz çocukların yüreğinde kayboluyor yavaş yavaş...
Dumansız bir ateş yanıyor içimde...
Kimseler bilmesin, kimseler görmesin ne olur; utanıyorum...
Parmaklarımda tütün sarısı sevdaların izi ve kirpiklerimde son gecenin hatırası saklı benim...
Çocukluğumun sobası ısıtıyor içimi ve burnumda mandalina kokusu var geceden kalma...
Ağır yorganların altında uyuyorum sessizce...
Yanağımdan bir damla sevda akıyor; titrek dudaklarım fısıldıyor gecelere...
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta