Ey Yâr! Gözlerim saçlarını annesi taramamış kimsesiz çocukların yüreğinde kayboluyor yavaş yavaş...
Dumansız bir ateş yanıyor içimde...
Kimseler bilmesin, kimseler görmesin ne olur; utanıyorum...
Parmaklarımda tütün sarısı sevdaların izi ve kirpiklerimde son gecenin hatırası saklı benim...
Çocukluğumun sobası ısıtıyor içimi ve burnumda mandalina kokusu var geceden kalma...
Ağır yorganların altında uyuyorum sessizce...
Yanağımdan bir damla sevda akıyor; titrek dudaklarım fısıldıyor gecelere...
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta