Tütün Dumanı Şiiri - Hüseyin Turhal

Dağların ardında başlar emek,
Toprakla yoğrulur alın teri tek.
Bahar gelince başlar dilemek,
Can suyu ister, yeşil tütünler.

İncecik fidanken dikilir sıra,
Umut bağlarız gelen yarına.
Sarıp sarmalarız onu harına,
Derdimize ortak olur tütünler.

Yaprağın kurur, rengin sararır,
Kimi zengin olur, kimi de fakir.
Boğazda bir acı tat bırakır,
Nice yoksulu doyurur tütünler.

Eski dostlar gelir hemen akla,
Dumanı savrulur ince bir zıkla.
Anılar canlanır, sarılır sakla,
Muhabbeti tatlandırır tütünler.

Âşık TURHAL der ki, nedir bu âfet,
Neşe verir, getirir bir de külfet.
Hasretle çekilir, der ki: "Affet!"
Dost meclisinde tüter tütünler.