Tutun, bir dal bile bulsan tutun,
Unutma hayat bir kere gülermiş insana,
Sarıl sen de uzatılan dalın ağacına
Bil ki bir daha gelmeyeceksin dünyaya,
Tuttuğun dalı kırma,
Her zaman havada kalacağını sanma.
Su gibi akıp gider zaman
Ömür de bir su gibidir,
Doğar kaynağından yol aldıkça çoğalır,
Her geçtiği yerden birileri katılır,
Baharda eriyen kar sularıyla çağlar,
Gençliğinde önünde duramaz dağlar.
Sonbahar geldi mi kurur dere,
Uzatır yorgun bedenini yere,
Artık ağır yükü taşıyamaz sular,
Yorar seni uzun, engelli yollar.
O yüzden birilerine uzat ellerini,
Sakın bırakma hayat güllerini.
Çık yeni bir yola bak ufuklara,
Kendi sesini duyur doruklara,
Sırt ver seni kucaklayan ağacın gövdesine,
Kulak ver doruklardan dönen sesine,
Renklensin her baharda hayat dalın,
Gözlerindeki umut olsun tek malın….
04.04.2008
Selami UtkanKayıt Tarihi : 5.4.2008 00:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!