Tutumlu Sincap Şiiri - Haluk Şan Dikmen

İki sincap,
Göç etmek zorunda kalmışlar,
Başka bir diyâra,
Yerleri,yurtları,
Yangında kül olunca…
Çâresiz dere,tepe aşmışlar,
Gelmişler bir koruluğa…
Çevrede beş on fındık ağacı varmış,
Pek verimli değilmiş onlar da…
Öyle olduğu halde,
Sincaplardan biri,biraz yiyip,
Her gün bir fındık koyarmış kenara…
Diğer sincap da:
“Yahu ne saklayıp duruyorsun,
Cimrilik ediyorsun…
Zaten kendimizi zor doyuruyoruz…
Kışı düşünüyorsan,
Gün ola,harman ola…”
Deyip dururmuş alayla…
Havalar soğuyup da,
Yiyecek bulmak zorlaşınca,
Müsrif sincap,
Düşmüş açlık korkusuna…
Akıllı sincap ise,
Her gün arttırdığı fındıklardan,
Birikim yapmış,
Karınca kararınca…
Ancak o fındıklar sayesinde,
Dayanabilmişler kara kışa…
Diğer sincap da öğrenmiş,
Ömür boyu tutumluluğu…
Ondan sonra hep,destek olmuş,
Arkadaşına…

15.04.1995